| |
Turks als wereldtaal
Het grote woord is er eindelijk uit: het Turks dient erkend te worden als een wereldtaal. Sterker nog, het is niet zomaar een wereldtaal, het laat veel van de huidige wereldtalen achter zich en eindigt als de vier na meest gesproken taal ter wereld.[1]
Volgens Prof. Dr. Şükrü Haluk Akalın van de Turkse Taal Associatie is dit geheel terecht en heeft het Turks met minstens 220 miljoen sprekers terecht een plek in de top 5 van meest gesproken talen op de wereld. Naast Turkije wordt Turks ook gesproken in Azerbeidzjan, Turkmenistan, Kazachstan, Oezbekistan, Kirgizië, Turkistan en door verschillende minderheden in China, Rusland, het Midden-Oosten, Noord-Afrika, de Kaukasus en de Balkan alsmede in Europa.
De verschillende dialecten en accenten zijn in de bovengenoemde landen zo klein dat het vergelijkbaar is met Nederlands en Vlaams. Het is zeer makkelijk te verstaan en te begrijpen. Dit kan echter niet gezegd worden van twee van de andere vier talen die boven het Turks staan. Zo is Chinees eigenlijk een zeer foute benaming, omdat er geen ‘Chinees’ bestaat. Het is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende talen die gesproken worden in China en verwante landen. De meest voorkomende taal is Mandarijn, maar deze kan weer verder onderverdeeld worden in Noordoost-Mandarijn, Jilu-Mandarijn, Jiaoliao-Mandarijn, Zhongyuan-Mandarijn, Lanyin-Mandarijn, Jianghuai-Mandarijn, Zuidwest-Mandarijn (ook wel bekend als ‘Sichuan’) en het Peking-Mandarijn, welke gezien wordt als het Standaardmandarijn.
Hiernaast, dus naast het Mandarijn en de vele subgroepen, bestaan er nog 13 Chinese talen waarmee het totaal op 14 komt. Het Kantonees, Pekinees zijn hier slechts enkele voorbeelden van. Hiermee wordt duidelijk dat het ‘Chinees’ eigenlijk onterecht op een eerste plek staat van meest gesproken talen. Het aantal van 1,3 miljard zogenaamde Chinees-sprekende kan zo naar beneden bijgesteld worden naar enkele honderden miljoenen per Chinese taal. Omdat veel Chinezen naast hun eigen Chinese taal ook het Standaardmanderijn spreken, zal het toch met stipt op één staan.
Ook het Indiaas heeft met haar Indo-Europese talen/dialecten zoals Hindi, Urdu en Hindoestani een verscheidenheid aan verschillende talen verzameld. Voor Spaans, Engels en Turks geldt echter dat elk een grotendeels onderling verstaanbaar taal is. Eén aspect is daarbij extra van belang voor het Turks: anders dan het Spaans, Engels, Chinees en Indiaas wordt het uitsluitend gesproken door Turkse volkeren die de taal al duizenden jaren spreken. Dit is een groot verschil met Spaans, Engels en Chinees die vooral profiteren van hun imperialisme en kolonisatiedrang.
Veel van de Spaanssprekende resideren namelijk in Latijns-Amerika en niet in Spanje. In Latijns-Amerika werden de inheemse inwoners door de Spaanse kolonisators gedwongen om het Spaans te gebruiken. Hetzelfde deed Groot-Brittannië met het Engels in haar kolonies zoals Noord-Amerika en India. Ook China deed dit met de onderworpen Tibetanen, Turkse Uyguren en andere minderheden. Hiermee wordt het pijnlijk duidelijk dat deze drie talen alleen maar de status van wereldtaal hebben kunnen bereiken door hun taal met dwang op te leggen aan de onderworpen volkeren van hun veroverde kolonies. Degene die deze talen echt als moedertaal spreken, zijn niet meer dan enkele tientallen miljoenen.
Dit is een belangrijk verschil met het Turks, omdat deze taal nooit opgelegd is aan onderworpen volkeren. Zelfs toen de Turkse Osmanen tot aan Wenen kwamen en deze Balkan-gebieden ruim 500 jaar in bezit hielden, werd het Turks niet opgedrongen als gebruikerstaal. Dit is ook duidelijk te zien in die gebieden, omdat geen van de landen tussen Wenen en İstanbul Turks spreken.
Hiermee komt het unieke aan de Turkse taal goed naar voren, het is geen taal die opgedrongen is. Het wordt alleen gesproken door Turkse volkeren die dit al sinds voor Christus doen. Het aantal van 220 miljoen Turkssprekende is dan ook nogal laag geschat door Prof. Dr. Şükrü Haluk Akalın, waarschijnlijk omdat hij alleen de volkeren die het als moedertaal opgaven opnam. Dit terwijl veel Turkse volkeren in Rusland en China hun eigen Turkse taal niet mogen (of mochten) spreken en dus een andere taal (respectievelijk Russisch en Chinees) moesten opgeven. Volgens Dr. Yılmaz Öztuna is het werkelijke aantal rond de 450 miljoen Turkssprekenden.[2]
Onderzoeker Drs. Gene D. Matlock gaat zelfs nog verder door te beweren dat het Turks de eerste taal ter wereld was en dat alle mensen van de Turken afstammen. Volgens Matlock bewijst DNA-onderzoek zijn thesis.[3]
Hiermee zal het slechts een kwestie van tijd zijn voordat Turks officieel als wereldtaal erkend wordt door de Verenigde Naties, iets wat eigenlijk al had moeten gebeuren gezien het feit dat Arabisch met slechts 180 miljoen sprekers (ten opzichte van het Turks dat minstens 220 miljoen sprekers heeft, maar waarschijnlijk 450 miljoen sprekers heeft) al erkend is als wereldtaal.
Armand Sağ
15 juni 2010
© Armand Sağ 2010
|
